Jakarta Arabians

Klacz narodziła się z inicjatywy Milvy z Saklawi Arabians. Złożyła ona ofertę na SK Akai Hikari w celu pokrycia swojej siwej Elandry pięknym ogierem Zanpaktou należącym do Nietoperzyk1. Choć na realizację zamówienia i narodziny potomka trzeba było czekać bardzo długo, bez wahania możemy stwierdzić jedno: naprawdę cholernie się opłacało. Z, przyznajmy, dosyć zwyczajnego połączenia dwóch arabów wyszło, co tu dużo mówić, mistrzostwo świata. W ciągu niecałego roku klacz stała się jedną z największych i najjaśniej świecących gwiazd naszej hodowli.

Standardowo słowo o rodzicach. Klacz Elandra zamieszkująca zawieszoną hodowlę Saklawi Arabians w wirtualu jest prawie w ogóle nieznana. Aktywności w zawodach niestety nie można jej przyznać, od początku swojego pobytu w tym świecie zdobyła tylko jedną gwiazdkę i doczekała się jedynie czterech potomków, z których tylko Senbonzakura rozpoczęła wspaniałą karierę. Właściwie to nie ma nic więcej do powiedzenia na temat tej klaczy. Mimo, że jest naprawdę pięknym koniem, jej imię jest znane niektórym tylko z powodu naszego siwego skarbu. Można więc powiedzieć, że pod względem popularności Elandra jest odwrotnością Zanpaktou. Co prawda ogier ten również nie ma na swoim koncie zatrważającej liczby osiągnięć i potomków, jednak nie ujmuje mu to gracji i piękna.

Jeśli chodzi o wygląd Senbonzakura bardziej przypomina swego ojca niż matkę. Również umiejętności pokazowe wskazują na jej bliskie pokrewieństwo z Zanpaktou. Można by wręcz pomyśleć, że klacz po matce nie odziedziczyła absolutnie nic i gdyby dokładnie przeanalizować wszystkie cechy jej wyglądu czy charakteru ciężko się z tym nie zgodzić. Zaskakujące jest to, że z dwóch koni pokazowych wyszła dresażówka. I to lepsza dresażówka niż niektóre konie mające sportowych rodziców. Senbonzakura ma dość dobrą budowę, widać jednak, że lepiej sprawdza się w zawodach niż championatach. Jej znakiem rozpoznawczym jest jasna łata na zadzie i dwukolorowy ogon. Na swoje sukcesy nie musiała czekać długo. Gdy tylko rozpoczęła starty w dresażu zaczęła zdobywać pierwsze osiągnięcia. Otrzymała dwa tytuły Mistrza Wirtuala 2011 dresażu klasy P, a także dwa tytuły Vice-mistrza Wirtuala 2011 dresażu klasy P i L. Razem z Selket Halimą dotychczas przyniosły hodowli najwięcej dochodów.

Senbonzakura podczas treningów czy przejazdów na czworoboku wkłada w pracę całe swoje serce. Angażuje się jak żaden inny koń i stara się bezbłędnie wykonywać polecenia jeźdźca od którego również wymaga skupienia się i pewnej ręki. Mimo cierpliwości i posłuchu absolutnie nie nadaje się dla początkujących jeźdźców. Gdy tylko wyczuje odrobinę wahania u siedzącego na nim człowieka, staje się poddenerwowana. Mimo tego praca z nią należy do jednych z przyjemniejszych rzeczy. Jeśli odpowiednio się do niej dotrze, potrafi być naprawdę kochanym zwierzęciem. Sympatyczny charakter okazuje jedynie osobom zaprzyjaźnionym, nieznajomi czasem mogą doświadczyć małych złośliwości z jej strony. Senbonzakura jest bardzo dumną klaczą mającą pojęcie o swym pięknie, które stara się pokazać na każdym kroku. Uwielbia, gdy na nią patrzą. Uwalnia wtedy energię wcześniej skumulowaną nie wiadomo gdzie i dosłownie wybucha. Szczyci się płynnym ruchem pełnym gracji, zgrabnością, smukłością i niesamowitą siłą, którą pochłania uwagę obserwatorów. Chodzi niezwykle miękko, przez co jazda na niej jest bardzo komfortowa. Doskonale reaguje na pomoce. Jeśli chodzi o zabiegi pielęgnacyjne, uwielbia szczotkowanie; nie można powiedzieć tego jednak o czyszczeniu kopyt - unika tego jak ognia. Z wizytami weterynarza bywa różnie, to chyba zależy od jej nastroju. Bywają dni, że w ogóle nie zwraca uwagi na jego obecność i bez protestów poddaje się wszelkim niezbędnym zabiegom. Czasem jednak nie może powstrzymać się od złośliwego skubnięcia czy trącenia łbem w akcie desperacji.